Het gaat
De laatste tijd kan ik
Weinig a niks hebben
Geluid
Licht
Geur
Electro smog
Alles komt mega hard binnen
Moeheid schommelt behoorlijk
Mijn energieveld
Is aan grote veranderingen onderhevig
Er wordt hard aan mij gesleuteld
Er gebeurt veel
Op meerder lagen
Op diepe niveau’s
Loslaten/opruimen wat mij niet meer dient
Vriendschappen
Relaties
Werk
in huis
En in mijn innerlijke huis
Opschonen om ruimte te creëren
De golfbeweging waar ik de afgelopen weken in zit
Moeheid, slechte nachten
Leiden tot
Het activeren van
De interne criticus
De drammer
En de perfectionist in mij
En het feest gaat verder
In de angst schieten
Denken in termen van tekort
En het mij zorgen maken
Leiden tot
Verkramping in mijn bovenkamer
Innerlijke stemmen
De Criticus die in mij tevoorschijn sneakt
En mij influistert: Judith, kijk je nou zitten
Er komt niks uit jouw handen
Je bent aan het niksen
Slappe bakker, nietsnut, je krijgt niks klaar…
De Drammer die er hem bijstaat en mij aanspoort dat ik dit nog ‘moet’
En dat nog ‘moet’
Dat ik sneller kan
Harder, harder, harder!!
De Perfectionist erbij
Die mij de lat
Al maar hoger en hoger legt
En niet tevreden te krijgen is
Met hetgeen ik aan output produceer
Geflankeerd door mijn bere sterke Wilskracht en Gedrevenheid
Die mij ook maar verder aansporen in het doorgaan
Terwijl mijn lijf harder en harder schreeuwt om rust
Om een pas op de plaats te maken
Lijf
Dit alles doet mijn lijf 1 op 1 reageren
Mijn op een gegeven moment op hol geslagen gedachtenmolen
De mij uit mijn slaap houdt
En mijn slaapritme verder ontregelt leidt tot
Een opstijvende verkrampende nek
Verhardende spieren in de bovenrug
Metalen deuren die voor mijn hersenpan neerdalen
En mij het denken, mijn organiserende en coördinerende capaciteiten
Totaal lam leggen
Hoe harder ik ren en wil
Hoe harder mijn lijf mij bij mijn nekvel heeft
En mij steeds meer met mijn neus tegen de vloer aandrukt
Wie niet horen wil mag voelen
Verdriet en
Huilbuien
Ontstaan Steeds vaker en vaker
Spontaan Uit het niets
Mijn innerlijke kind dat zich meldt
En behoefte heeft aan koestering en voeding
Aan aandacht
Het uit mijn lijf schieten
En de verbinding met mijn lijf verliezen
Om niet te hoeven voelen
Mijn oude beschermingsmechanisme steekt de kop op.
Ah, ik herken wat er gebeurt
Dus
Ondergetekende
Wordt uitgenodigd
Om terug
Te zakken
In haar Zijn
In haar lijf
Terug In de overgave
Van de vijfde versnelling
Terug naar de eerste versnelling zien te komen
Ik voel de behoefte
Om op mezelf te zijn
Om mezelf te voeden
Om mijzelf weer te ontvangen
Behoefte
Aan Me time
En die neem ik
Het hoog nodige doe ik momenteel
En meer niet
Het gaat niet
En heb er ook totaal geen zin in
En de energie niet voor
Mn bovenkamer raakt snel in de overdruk
Watten ed
Zegt ook genoeg
Afspraken die ik momenteel niet aan kan
Verzet ik
Te moe
En te kwetsbaar voel ik me
Dat wat ik nodig heb
Is tijd en ruimte voor mij
Geen zin en energie
Om ‘uit te reiken’
Om ’te geven’
Zijn
Gewoon Zijn
Zijn
Ik Geef eraan toe
En het is voldoende
Ik voel me ook gedragen
In dit stuk
Voel ook dat ik op een turning point bevind
Er komt iets nieuws/anders aan
In mijn wereld waarin ik
Mijn kwaliteiten mag inzetten
Voor het grotere geheel
Hoe gaat t met jou? Hoe ga jij met je innerlijke criticus om? Met jouw subpersoonlijkheden? Hoe ga jij met ze om als je je ervan bewust bent dat ze aan het werk zijn? Laat het mij weten. Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen in deze.
Spreekt dit artikel jou aan? Herken je hier stukken van jezelf in? Laat het mij weten. Je bent welkom om je waardering en ervaring hieronder te delen. Ik zie jouw opbouwende en voedende feedback met genoegen tegemoet. Alvast bedankt!
STEUN
→ Voel je je geroepen om iets terug te doen omdat mijn tekst jou inspireert, ook dat kan en mag.
Donaties zijn welkom. Weet dat er veel tijd en zorg zit in het schrijven van deze vrije content. 
→Doneren kun je via PayPal: paypal.me/JudithKroon